ΑΠ’ ΤΗΝ ΠΥΘΙΑΣ ΣΤΗ ΦΑΕΘΟΝΤΟΣ
αντίο στην Κική Δημουλά
Στωικά στο Εκεί παρίστασαι ήδη
ζαλισμένη απ’ τις αναταράξεις του φευγιού
και του άλλου κόσμου το τζετ λαγκ
έχοντας προ-διανείμει ανεπαίσθητα
αυτόγραφους υπαινιγμούς
και νύξεις για την άνοιξη που θ’ απουσιάζεις.
Να, γιατί ενέχεσαι:
Έστηνες θερμοκήπια ιδεών εκτός σχεδίου πόλεως
μεταφερόσουν παραπλεύρως για να κρύβεσαι
(απ’ την Πυθίας στη Φαέθοντος θαρρώ)
ακινητούσες χάντρες της βροχής στο τζάμι
διαμαντάκια περιούσια
γυμνή από σώμα
και νάτους τώρα
της Τρομοκρατικής οι ανένδοτοι
σου διηγούνται απώλειες για να φοβάσαι
-όχι, δεν είσαι φοβισμένη-
ονειροεισπράκτορες καιροί
με απειλές του Τίποτε και υποσχέσεις του Ποτέ
καταλογίζουν πρόστιμα
αναστατώνουν τα κρυπτά
ώς και τα κάδρα των μικρών φιλιών σπασμένα.
Την ουσία κρατώ και πορεύομαι
τη μετουσίωση λόγων πτηνών σε αρχάγγελους
ότι θα στύβεις κι από Εκεί τις λέξεις σου
να στάζουν πένθη ανθηρά
ωσάν μεταποιήσεις κοστουμιών
ελπίδες ασιδέρωτες για τους μελλοθανάτους.
(25.2-3.3.2020)