Η συλλογή διηγημάτων «Οδός Απωλείας 10» έφτασε στα χέρια μου σε μια περίοδο όπου είχαν συντελεστεί πολλές απώλειες στη ζωή μου, όχι μόνο τελεσίδικου ή αμετάκλητου χαρακτήρα, αλλά και εκείνου του είδους ο χαμός που εκδηλώνεται άηχα, κρυφά και οι συνέπειές του στοιχίζουν αφάνταστα. Εδώ έγκειται η ομορφιά και η ιδιαίτερη αξία του εν λόγω βιβλίου: ενώ ασχολείται με τις μεγάλες, διαχρονικές, πανανθρώπινες εστίες της απώλειας όπως είναι ο θάνατος, η φθορά του σώματος, η ματαίωση, η ερωτική (και όχι μόνο) προδοσία, η ψυχική αποδυνάμωση, η κοινωνική ή οικονομική απομόνωση, δίνει τον ίδιο χώρο στις καθημερινές απώλειες που συνυπάρχουν σκληρά με τις μεγάλες καθορίζοντας την ύπαρξη. Και αυτό, ο Πετρίτσης το υλοποιεί τόσο με συγγραφική δεξιοτεχνία, όσο και με ανθρωπιά, μια ανακουφιστική σπλαχνικότητα που σπανίζει πλέον στις μέρες μας.
Πρόκειται για δώδεκα διηγήματα που σκιαγραφούν συνηθισμένες στιγμές της σύγχρονης ζωής άλλοτε με ρεαλιστική και άλλοτε με υπερρεαλιστική απεικόνιση. Η εναλλαγή των δυο αυτών τρόπων θέασης του κόσμου λειτουργεί συμπληρωματικά και αλληλεπιδραστικά. Με γλώσσα ρέουσα και ωραία προσεγμένη, με ωριμότητα και διαύγεια αξιοθαύμαστη για το νεαρό της ηλικίας του, ο Πετρίτσης παραθέτει μια φρέσκια και ενδιαφέρουσα πεζογραφική πρόταση η οποία ξεχωρίζει για τη ζωντάνια των σκηνών μιας και ενσωματώνει στην αφήγηση στοιχεία ποιητικής έκφρασης, μαγικού ρεαλισμού και θεατρικής προσέγγισης. Η απλότητα και η καθαρότητα στον τρόπο της γραφής, καθώς και η εμβάθυνση στην ιδιοσυγκρασία των χαρακτήρων μέσω της συμπερίληψης πολλών διαφορετικών πτυχών του βίου, διαμορφώνουν ένα συγγραφικό σύμπαν πλουραλιστικό και πολυεπίπεδο.
Θεματικοί άξονες όπως η αποτυχημένη απόπειρα αντίστασης στις δυνάμεις που αλλοιώνουν τον εαυτό ως άτομο και ως πολίτη, η ματαιωμένη απόπειρα διαφυγής από ό,τι προκαλεί λογοκρισία στην πραγμάτωση των επιλογών, η παιδική ηλικία που χάθηκε νωρίς αλλά βαρύνει το βλέμμα και τις πράξεις, η αβάσταχτη μοναξιά της καθημερινότητας, οι δυσκολίες των σχέσεων γενικά και ειδικά, με τους γεννήτορες, οι θυσίες κατά τη δύσβατη πορεία της διεκδίκησης του ονείρου, επανέρχονται σαν νήματα ιστού στα διηγήματα της εν λόγω συλλογής δομώντας όχι μόνο μια εννοιολογική ενότητα, αλλά και μια αραχνοειδή συναισθηματική ύφανση που εμπλέκει τον αναγνώστη.
Ως εκ τούτου, η συλλογή διηγημάτων «Οδός Απωλείας 10» δρα ευεργετικά: κανακεύει τον αναγνώστη, τον παρηγορεί, τον ξεσηκώνει, τον παρακινεί. Να συνεχίσει να αγωνίζεται. Να συνεχίσει να αντέχει. Να συνεχίσει να αναμετράται με τις μικρές και τις μεγάλες απώλειες και να βγαίνει ηττημένος, αλλά πλούσιος και σαφώς, πιο ευθυτενής. Με ένα μπόι που κατέκτησε μέσα από ό,τι έχασε, με ένα ύψος ορατό σε όσους δύνανται να διεκδικήσουν να ερωτευτούν απ’ την αρχή, να ονειρευτούν απ’ την αρχή, να πιστέψουν, να ελπίσουν, να μάθουν να βαδίζουν και πάλι από την αρχή.
* Τάσος Πετρίτσης, «Οδός Απωλείας 10» / Εκδόσεις Βακχικόν, 2022