MEER DES SALZES
Am Meer des Salzes
tanzen Schatten
mit dem Sonnenuntergang.
Kakteen weißer Oberfläche.
Dorne durchstechen die Wände der Häuser
an der anderen, der Welt, Seite.
Eine ältere Dame des Hauses
schießt die Finsternis an.
Die Kugeln aus Tinte
nageln sich an die Brust.
Schwarz färbt sich der Tag.
– Mama, bist du da?
ΘΑΛΑΣΣΑ ΤΟΥ ΑΛΑΤΙΟΥ
Στη θάλασσα του αλατιού
σκιές χορεύουν
το ηλιοβασίλεμα.
Κάκτοι λευκής επιφανείας.
Αγκάθια διαπερνούν τους τοίχους των σπιτιών
στην άλλη του κόσμου πλευρά.
Μια ηλικιωμένη οικοδέσποινα
πυροβολεί το σκοτάδι.
Οι σφαίρες από μελάνι
καρφώνονται στο στήθος.
Γίνεται μαύρη η μέρα.
-Μαμά είσαι εκεί;
PENELOPE
Vergeblich sendete Odysseus die SMS.
Penelope war zusammen mit Evrynomos.
Die Lichter in der Bar wurden gedimmt.
Ich sehe grüne Bäume
rote Rosen
die für mich und dich blühen
und, ich denke mir, was für eine wundervolle Welt
die Stimme von Armstrong
und der Evrynomos rabenschwarz
mit blendend weißen Zähnen
bereit sie in Stücke zu zerreißen.
Sie bestellte ein zweites Glas Amaretto mit Zitrone
und legte sanft ihren Fuß zwischen seine Hoden.
Nein, sie würde nicht dahinsiechen wegen
Odysseus Alterskrise
mit seinem Eifersuchtswahn oder
seinen Erinnerungen
von Kirke und Nausikaa.
Das Leben braucht Heiterkeit
und sie wusste
(aber wusste ganz genau)
wie sie ein
Gewebe auftrennen kann.
ΠΗΝΕΛΟΠΗ
Μάταια έστελνε τα sms ο Οδυσσέας.
Η Πηνελόπη με τον Ευρύνομο βρισκόταν.
Τα φώτα στο μπαρ είχαν χαμηλώσει.
Βλέπω δέντρα από πράσινο,
κόκκινα τριαντάφυλλα
ν’ ανθίζουνε για μένα και για σένα
και, σκέφτομαι, τι θαυμάσιος κόσμος
η φωνή τον Άρμστρονγκ
κι ο Ευρύνομος κατάμαυρος
με δόντια λευκά
έτοιμα να την κατασπαράξουν.
Παρήγγειλε ένα δεύτερο amaretto με λεμόνι
κι ακούμπησε απαλά το πόδι της στα σκέλια του.
Όχι, δεν θα μαράζωνε με
την κρίση μέσης ηλικίας του Οδυσσέα
με τις ζήλειες ή
τις αναμνήσεις του
από την Κίρκη και τη Ναυσικά.
Η ζωή παιχνίδια θέλει
κι αυτή ήξερε
(μα το ‘ξερε καλά)
πώς ένα
να ξηλώνει υφαντό.
MISTWETTER
Nur wenn der Schneewinter auch hier ankommt
wirst du erfahren wie kalt es ist,
sagte der Wind mit seinen dicken Augenbraunen, Ringe aus Eisen.
Der Leuchtturm ging an und aus in violetten Farben.
Einzelne Fischermänner auf dem Yachthafen.
In Nea Krini Lethargie.
Der Sand ähnelte der Asche.
Glänzende Klinge häutete die Baumstämme ab.
Südens des Hauses erdrosselte man Frauen.
Die Lautsprecher übertrugen das Röcheln des Todes.
Verhungerte Menschen trainierten
das Handwerk des Krieges.
Die Gezeiten waren verstummt.
Mein Nachbar heißt Lisa.
Was macht er
mit so vielen Präparatoren Nagetieren
im Wohnzimmer?
Warum schleifte er an jedem Tagesanbruch die Säge?
Ich ziehe meinen schwarzen Mantel an.
Und eine Hütte möchte ich von Ihnen mit
Brennholz nicht
ΚΑΚΟΚΑΙΡΙΑ
Μόνον όταν έρθει ο χιονιάς κι εδώ
θα μάθεις πόσο κρύο κάνει,
είπε ο άνεμος με τα πυκνά του φρύδια, κρίκοι από σίδερο.
Ο φάρος αναβόσβηνε στα χρώματα του μωβ.
Λιγοστοί ψαράδες στη μαρίνα.
Στη Νέα Κρήνη λήθαργος.
Η άμμος έμοιαζε με στάχτη.
Αστραφτερό λεπίδι έγδερνε τους κορμούς.
Νότια απ’ το σπίτι στραγγάλιζαν γυναίκες.
Τα μεγάφωνα μετέδιδαν επιθανάτιους ρόγχους.
Άνθρωποι νηστικοί ασκούνταν
στην τέχνη του πολέμου.
Είχε σωπάσει η παλίρροια.
Τον γείτονά μου τον λένε Λίζα.
Τι κάνει με
ταριχευμένα στο σαλόνι
τόσα τρωκτικά;
Γιατί τροχίζει το πριόνι κάθε αυγή;
Φορώ το μαύρο μου παλτό.
Κι ένα καλύβι σάς ζητώ με
καυσόξυλα μη
μου χτυπάει χειμώνας.
Aus dem Gedichtband «Gehirn Fisch», Vakchikon Verlag, 2022
Από την ποιητική συλλογή «Εγκέφαλος ψάρι», εκδόσεις Βακχικόν, 2022
Lilia Tsouva hat griechische Philologie des Mittelalters und der Neuzeit an der Aristotelischen Universität Thessaloniki studiert und hat ihren postgradualen Titel im Kreativen Schreiben an der Griechischen Fern-Universität erworben. Sie schreibt Lyrik, Erzählungen und Essays. Sie ist Mitarbeiterin bei der literarischen Druckzeitschriften «Καρυοθραύστις» (Romi Verlag) und «Σταφυλή» (Koukkida Verlag), und Redakteurin bei den digitalen Literaturzeitschriften «Literature», «Fractal», «Culturebook», «Στίγμα Λόγου». Viele ihrer Texte werden in verschiedenen Zeitschriften publiziert. Sie hat weitere Bücher veröffentlicht mit den Originaltiteln: «Ο εξπρεσιονισμός στην ποίηση του Κ. Θ. Ριζάκη, Οκτώ προσδόκιμες θεάσεις», Essay, (Koukkida Verlag, 2020), «Το τραγούδι των Ινουίτ», Erzählungen, (Vakchikon Verlag, 2021), und «Εγκέφαλος ψάρι», Lyrik, (Vakchikon Verlag, 2022). Sie nimmt an vielen kollektiven Projekts teil.
Katharina Liatzoura schreibt Gedichte, macht Übersetzungen und fotografiert künstlerisch. Sie übersetzt in die deutsche Sprache zeitgenössische griechische Lyrik und ins Griechische deutschsprachige Belletristik. Manchmal interviewt sie auch Kolleg*innen und schreibt ihre Gedanken über deren Bücher.
Geboren 1972 in Stuttgart. Hat Germanistik an der Aristotelischen Universität in Thessaloniki studiert und ein Masterstudium im Kulturmanagement an der Griechischen Fern-Universität absolviert. Sie lebt in Chalkida, auf Euböa, und arbeitet als Deutschlehrerin in der Oberstufe. Sie ist Mitglied des PEN Griechenlands.
Η Κατερίνα Λιάτζουρα ασχολείται με την ποίηση, την μετάφραση και την καλλιτεχνική φωτογραφία. Μεταφράζει προς τα Γερμανικά ποιήματα σύγχρονης ελληνικής ποίησης και προς τα Ελληνικά γερμανόφωνη λογοτεχνία. Ενίοτε συνομιλεί και με ομότεχνους της και καταγράφει τις σκέψεις της για τα βιβλία τους.
Γεννήθηκε το 1972 στην Στουτγκάρδη της Γερμανίας. Είναι πτυχιούχος του τμήματος Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και κάτοχος Μεταπτυχιακού Διπλώματος στην Πολιτιστική Διαχείριση από το Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο. Ζει στην Χαλκίδα και εργάζεται στην Μέση Εκπαίδευση Εύβοιας ως Φιλόλογος της Γερμανικής Γλώσσας. Είναι μέλος του PEN Ελλάδας.
web: https://katerinaliatzoura.gr/
email: liatzoura@yahoo.gr