When You Come
When you come
I will stifle the lights and the hours
leave only a mauve aura
illuminating your eyes
I will look at you stone-still
bleeding jasmine and summer
You won’t speak
Our glass brimming
with an infirm memory’s aroma
us drinking from it endlessly
to the glory of decay
When you leave
I plead with you
do not give me back my eyesight.
Όταν θάρθεις
Όταν θάρθεις
θα σβήσω τα φώτα και τις ώρες
να αφήσω μονάχα το μωβ
να φωτίζει τα μάτια σου
θα σε κοιτάζω ασάλευτος
αιμορραγώντας γιασεμί και θέρος
Δεν θα μιλάς
Θα γεμίζει το ποτήρι μας
το άρωμα μιας άρρωστης μνήμης
να πίνουμε ατελείωτα
στο μεγαλείο της σήψης
Όταν φύγεις
σε παρακαλώ
μη μου επιστρέψεις την όραση.
You’ll come
You’ll come
to the water towers
of my sorrow
Vespertine fog scenery
Lamp-post in crystal essence
Weathervanes will be spinning around
the margin of a lonely
and forbidden word
You will dare to articulate it
with unreachable eyes
Like the blueness of your nostalgia.
Θάρθεις
Θάρθεις
στους υδατόπυργους
της λύπης μου
Βραδινό τοπίο ομίχλης
Φανοστάτης σε υφή κρυστάλλινη
Οι ανεμοδείκτες θα γυρίζουν
στο περιθώριο μιας λέξης
μοναχικής κι απαγορευμένης
Θα τολμήσεις την άρθρωσή της
με μάτια ανέφικτα
Σαν το γαλάζιο της νοσταλγίας σου.