ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ
τα πιο μεγάλα ονόματα της οικουμένης,
τον Γιώργο, τον Αντρέα, τον Γιάννη, τον Κωστή,
ποιον να πρωτοδιαλέξεις, δάκρυ που ν’ αγγίζει
το λίγο φως στα μάτια του Θεού;Και όταν έφτασε το τελευταίο λεωφορείο
κι οι πολυόμματοι γονιοί κοιτούσαν
ν΄αναστηθούν μαζί με τα παιδιά τους,
άκουγες κλάμα κι οδυρμό, που ξεκινώντας
από τον πρώτο κύκλο καταλήγει
σε σπιτικήν αυλή ∙ εκεί τα ζώα
το θρήνο συνεχίζαν με μουκανητά
χτυπώντας τις οπλές τους απελπιστικά.
Το τελευταίο λεωφορείο ∙ και να που μπαίνει
στο χώρο κουβαλώντας σώματα πολλά.
Κατάμεστο σημαίες ∙ με την πτυχή τους
αγγίζουν τις μεσίστιες φωτογραφίες.
Μην είδατε το γιο μου; Σας θυμίζει κάτι;
Αυτή’ ναι η κόρη του τριώ χρονώ και την κρατεί.
Ευρούλα τ’ όνομά της. Δεν τον είδατε;
Το τελευταίο λεωφορείο ∙ και τι δεν έχει!
Κουτιά που όταν τ’ ανοίξεις τα πετάς
σε κείνους που είναι χωρίς δέμα-παίρνουν το χαρτί
σαν επενδύτη της ψυχής, κι αφού καρφώσουν
μια λίμνη αίματος στον τόπο που πεζέψαν,
μαδάνε τα ξεφτέρουγά της όλα.
πολύ παλιά, στα έξι-εφτά του χρόνια,
τον είχε στείλει να μαζέψει τα καλάμια
και για τον κόπο του τον έδωκε ένα γρόσι.Εκείνη την τρεμουλιαστή χαρά
στο νου του ξαναφέρνει και λυπάται
που δε θα παραστεί-ανωτέρα βία-
στο ξόδι της . Ας είναι ευλογημένη.
Είναι αγνοούμενος στα μέρη της Τουρκίας
Καππαδοκία μεριά.
Το πρόσωπό του κάθε μέρα τ΄απιθώνει
στον τράχηλο του ήλιου π΄ανατέλλει.
* * *
ΤΟ ΜΗΛΟ
Παίρνοντας ένα μήλο απ΄το καλάθι
το μήλο του μαγούλου του παιδιού της
στο νου της έφερε, που τώρα θα σαπίζει
εκεί στη φυλακή.
Το καημένο ήτανε δεν ήτανε
δεκαεφτά χρονώ, δεν πήρε απολυτήριο
δεν πήγε στο στρατό, δε σκότωσε μια μύγα∙
ευγενικό και ντροπαλό, δειλό, αθώο.Ξανάβαλε το μήλο στο καλάθι
γιατί θυμήθηκε (της φάνηκε πως είδε)
κι άλλες μανάδες σαν κι αυτήν επί τουρκοκρατίας.
Για κείνες δε μιλάει κανείς,
αλλά γι΄αυτήν, για χίλιες , δυο χιλιάδες,
δόξα σοι ο Θεός, παράπονο δεν έχει:
Και υπομνήματα κι επίσημες δηλώσεις
κι επιτροπές και αποστολές ΟΗΕ,
κρατών και κυβερνήσεων, ομάδων και ατόμων
και παρατηρητών, ψηφίσματα, δεσμεύσεις,
συνέδρια, συμπαράσταση, εκθέσεις και ταμεία.
‘Ολα στην τρίχα, τέλεια οργανωμένα,
μ΄αρχείο, μ΄αυτοπεποίθηση, με ειδικάς αιθούσας
το κράτος σαν μητέρα τα φροντίζει.
Αλλά το μήλο, μήλο στο καλάθι.
Επιλογή: Ελένη Αρτεμίου-Φωτιάδου