Ο ΝΕΟ-ΕΛΛΗΝΑΣ δεν κατορθώνει να διαμορφώσει φυσιογνωμία και να γνωρίσει τα μέτρα του
Λευτερώνει τον τόπο του το ’21, αλλά τον κρίνουν ακατάλληλο να αξιοποιήσει τη λευτεριά του
Του καλλιεργούν έντεχνα την ιδέα μιας Μεγάλης Ελλάδας ενώ δεν του αναγνωρίζουν ικανότητες να κυβερνήσει την – κερδισμένη – μικρή
Νιώθει μειωμένος αφού πείστηκε πως η μικρή Ελλάδα του ‘πεφτε λίγη και τη Μεγάλη δεν την κατέχτησε
Για να αντέξει τις αντιφάσεις επιρρίπτει τις αποτυχίες του στους άλλους
Αισθάνεται παλικαράς και αήττητος αλλά απορεί που του κάθισαν στο σβέρκο φαιδρά ανθρωπάκια σαν δικτάτορες
Του συντηρούν όλα του τα ελαττώματα και την αυταρέσκεια του υπανάπτυχτου, κρατώντας τον δέσμιο της αμορφωσιάς του που του αποκλείει τον διάλογο με το κράτος, τη δικαιοσύνη, την εκκλησία, την ηγεσία του
Ποτέ λαός δεν κοροϊδεύτηκε τόσο ξεδιάντροπα τώρα και δύο αιώνες από τους λογής λογής ξεπουλημένους ηγέτες του
Περιφρονημένος πάντα από ένα νεόπλουτο διανοουμενισμό που ηδονίζεται να καθρεφτίζει την υπεροχή του στη συστηματικά συντηρημένη λαϊκή ανάπτυξη
Περισπούδαστος ειδωλολάτρης της λέξης των τίτλων των διπλωμάτων και της φωνής του, ο διανοούμενος, διεκδικεί μια ταυτότητα ανωτερότητας από μια μάζα που δεν προσπάθησε ποτέ να ανασύρει από τα βαθιά σκοτάδια ούτε και προβλήθηκε σαν αντίπαλός του
Ο διανοούμενος επιβιώνει με κλεμμένα πρόσωπα, κλεμμένα συνθήματα και ανύπαρκτο ήθος, ένας νόθος κράχτης κάθε εντυπωσιακής ιδεολογίας
Ονειροπόλος ή σαλτιμπάγκος ακολουθεί τον ίδιο κώδικα αυτοσχεδιασμού επαναλαμβάνοντας το ίδιο «εθνικό έργο» – Ο Σπουδαίος – ρόλος ιδανικός για την αυτοπροβολή και το ναρκισσισμό του
Ένας ανεπανάληπτος και κοινότοπος θλιβερός θεατρίνος που διαιωνίζει.
Πηγή: «Η Συβαρίτισσα» – Λιλή Ζωγράφου