Ο ανώνυμος άνθρωπος
Ο ανώνυμος άνθρωπος όπως κάθε νύχτα έτσι και σήμερα μπήκε στην είσοδο της πολυκατοικίας όπου διέμενε και αμέσως βάλθηκε να διαβάζει τα σημειώματα που υπήρχαν στον πίνακα ανακοινώσεων. Δίχως καθυστέρηση άρχισε να ξεκολλάει κάθε λέξη και να την τοποθετεί στην τριμμένη τσέπη του σακακιού του. Όταν έλαβε τέλος ο θερισμός των υποχρεώσεων, έκανε δύο βήματα στο πλάι και στάθηκε μπροστά στην πόρτα του ανελκυστήρα. Πάτησε το λευκό κουμπί και όση ώρα περίμενε να εμφανιστεί το ξύλινο ακατοίκητο κουτί, άρχισε να μετρά τις ώρες που δούλευε και τις ώρες που αφιέρωνε στον εαυτό του. Βυθισμένος σε αυτό το ατομικό παιχνίδι δεν αντιλήφθηκε τις δύο μπάλες από ζελατίνα, οι οποίες χοροπηδούσαν ακριβώς δίπλα του. Μάλιστα δίχως κανέναν δισταγμό ξεκίνησαν να τον χτυπούν στα πόδια. Όλη αυτή η φασαρία τον έβγαλε από την τροπόσφαιρα των αριθμών και με άγαρμπες κινήσεις βάλθηκε να διώχνει μακριά τις δύο μπάλες. Μέσα σε αυτόν τον άναρχο στρόβιλο, ένα διακριτικό τρίξιμο ανήγγειλε την άφιξη του ξύλινου κουτιού, αλλά ο ανώνυμος άνθρωπος δεν μπορούσε να ανοίξει την πόρτα. Οι δύο μπάλες αφού αντάλλαξαν κάποια λόγια, συνέχισαν να παίζουν πάνω στο σώμα του άντρα. Εκείνος φανερά σαστισμένος, τις ρώτησε γιατί του φέρονταν κατά αυτόν τον τρόπο και τότε εκείνες του απάντησαν πως μάχονται ενάντια σε κάθε ευθυγράμμιση. Μετά από λίγα λεπτά εμφανίστηκε ο Φραντς Κάφκα κρατώντας ένα άδειο μικρό κλουβί και αναζητούσε τα κατοικίδιά του.