Η Ιωάννα Βλάχου δίνει συνέντευξη για το νέο της CD Τα κρυμμένα στον Ηλία Αλεξόπουλο για το Culture Book

• Iωάννα Βλάχου θέλουμε να συστηθείς στους αναγνώστες του Culture Book. Ποια είναι η διαδρομή σου στον χώρο της μουσικής;
Με τη μουσική ασχολούμαι από παιδί. Και λόγω της οικογένειάς μου, άλλωστε, είχα πολλά ερεθίσματα – οι γονείς μου διατηρούσαν χρόνια δισκοπωλείο στην Κέρκυρα, το νησί μου. Ο πατέρας μου υπήρξε μουσικός, ραδιοφωνικός παραγωγός, καθώς και συλλέκτης – ερευνητής της παραδοσιακής, κερκυραϊκής μουσικής. Σπουδές ξεκίνησα στα 13 μου, στο κλασικό τραγούδι. Κι από εκεί άρχισε να θεμελιώνεται μια πιο ουσιαστική σχέση, η οποία σταδιακά αναπτύχθηκε σ’ ένα ευρύ μουσικό πεδίο, πάνω στο τρίπτυχο κλασικό – έντεχνο –ελαφρολαϊκό∙ από ένα σημείο κι έπειτα, επαγγελματικά. Από το 2010 μπήκα και στη δισκογραφία με το CD Κάτι έχει αλλάξει με ένα δικό μου τραγούδι, το ομώνυμο και επανεκτελέσεις γνωστών επιτυχιών. Η ηχογράφηση έγινε στη Γαλλία, όπου εργαζόμουν τότε, ωστόσο κυκλοφόρησε όταν επέστρεψα. Το 2016 ακολούθησε η Γραφή Καθαρή – όπου μάλιστα, είχα κι ένα ντουέτο με τον Χρήστο Θηβαίο. Φέτος, με Τα Κρυμμένα, το… καλό τρίτωσε!

• Ποιες συνεργασίες ή άλλες αναφορές καριέρας ξεχωρίζεις;
Μια συνεργασία που ξεχωρίζω ήταν, τα χρόνια που τραγουδούσα στη Γαλλία, με την ορχήστρα της Νάνας Μούσχουρη. Από εκεί και πέρα, πολλές σπουδαίες συνεργασίες υπήρξαν σε επίπεδο συναυλιών κι εμφανίσεων. Με τον Χρήστο Νικολόπουλο, τον Γιώργο Χατζηνάσιο, τον Αντώνη Βαρδή ή, πιο πρόσφατα, με τη Λίνα Νικολακοπούλου. Η γνωριμία μου, πάλι, με τον Θάνο Μικρούτσικο… Ενώ ιδιαίτερη στιγμή, υπήρξε και η περσινή ερμηνεία του “Γραφή Καθαρή”, στο τραγούδι τίτλων της ομότιτλης σειράς εκπομπών στην ΕΡΤ2.

• Πώς ξεκίνησε η ιδέα για Τα Κρυμμένα;
Με τον στιχουργό του CD, τον Τριαντάφυλλο Κωτόπουλο, γνωρίστηκα προ ετών, σ’ ένα κάλεσμα του Ιονίου Πανεπιστημίου – κλήθηκα, τότε, να “ντύσω” ένα ποίημα του: ήταν η “Γραφή Καθαρή”. Ο Τίτλος του ποιήματος έδωσε τον τίτλο του προηγούμενου CD. Για μένα, υπήρξε μια γνωριμία που, πραγματικά, με έκανε να δω πολλά πράγματα με άλλο μάτι. Να λειτουργώ και να προσεγγίζω την πορεία μου, διαφορετικά. Μετά, λοιπόν, την πρώτη μας εκείνη συνεργασία, του ’16, κάπου δύο χρόνια πριν, έδωσα μια ποιητική συλλογή του στην Όλγα Κουτσούκαλη. Της Όλγας της έκανε εντύπωση ένα συγκεκριμένο ποίημα: “Η Εβδομάδα σου”. Και το έκανε τραγούδι, ένα πολύ όμορφο ζεϊμπέκικο. Όταν τελείωσε, είπαμε “γιατί να μην κάνουμε ακόμη ένα;” Το ένα, τελικά, έγιναν πολλά – και γεννήθηκαν Τα Κρυμμένα.

• Να σταθούμε λίγο παραπάνω στον στιχουργό. Μαζί και στα δύο τελευταία σου CD:

Ο Τριαντάφυλλος έχει ένα προσωπικό στιλ, μια δική του ματιά, ύφος κι έναν πολύ ιδιαίτερο στίχο. Στοχευμένο κι επίκαιρο, που “χτυπάει”. Κεντράρει. Όπως προείπα, αποτελεί ένα πρόσωπο που επέδρασε πολύ ουσιαστικά κι ωφέλιμα σ’ εμένα. Το εμπιστεύομαι απόλυτα και με συγκινεί ιδιαίτερα. Ακόμη περισσότερο, για την αγάπη που τρέφει για το νησί μου, την Κέρκυρα. Μια αγάπη όχι… διπλωματική. Αληθινή. Ουσιαστική. Και το λέει και, το σημαντικότερο, το δείχνει.

• Πες μου για τους υπόλοιπους συντελεστές του CD, αλλά και για το συνολικό περιεχόμενο, που, εξ όσων γνωρίζω, συνδυάζει διάφορα μουσικά στιλ.

Πέραν του Τριαντάφυλλου, που υπογράφει στιχουργικά όλο το CD, στα οκτώ απ’ τα δέκα τραγούδια τη μουσική έχει συνθέσει η πολύ καλή μου φίλη, η Όλγα Κουτσούκαλη και τα άλλα δύο, ο Κωνσταντίνος Κατωμέρης. Οι ενορχηστρώσεις είναι του, επίσης, εξαιρετικού, Σπύρου Παγιάτη. Τα δύο κομμάτια του Κωνσταντίνου, όντως, συνιστούν δυο διαφορετικές πινελιές, σε σχέση με το υπόλοιπο άλμπουμ, το οποίο κινείται, συνολικά, στο μοτίβο του λαϊκού – σύγχρονου – έντεχνου. Μιλάω για το “Tango”. Kαι το “Μοn Repos”. Το πρώτο είναι… αυτό που λέει ο τίτλος. Ο Κωνσταντίνος είχε γράψει τη μουσική και αναζητούσε στίχο: μια γυναίκα, με κόκκινα χείλη, να χορεύει˙ το μετέφερα στον Τριαντάφυλλο και τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Το “Μοn Repos” είναι ένα βαλς – οπερέτα. Πολύ ξεχωριστό τραγούδι, ντουέτο μ’ έναν Κερκυραίο, κατ’ εξοχήν λυρικό βαρύτονο, τον Άγγελο Χονδρογιάννη, εκτελεσμένο με κλασικό τρόπο και έμπνευση. To Mon Repos είναι ένα απ’ τα πιο αγαπημένα μέρη των Κερκυραίων. Η έκπληξη, θα έλεγα, του CD.

• Η παραγωγή του CD εν μέσω πανδημίας, πόσο δύσκολη ήταν;

Σίγουρα, πάντως, δεν ήταν εύκολη. Χρειάστηκε επιπλέον κόπος, υπομονή, να πάμε άλλες δουλειές πίσω, αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να μην ολοκληρωθεί. Το θετικό ήταν πως προλάβαμε και ολοκληρώσαμε την ηχογράφηση στην Αθήνα των εννέα εκ των δέκα κομματιών πριν προκύψει το lockdown – με τον Σπύρο (Παγιάτη) να προχωρά κατόπιν στις ενορχηστρώσεις και τα επόμενα στάδια. Mόνο τη “Βεγγέρα” ηχογραφήσαμε αργότερα, στο νησί. Έστω κι αν η επικοινωνία μας ήταν πλέον μέσω τηλεφώνoυ και skype, τα καταφέραμε. Και γι’ αυτό θέλω γι’ ακόμη μια φορά να ευχαριστήσω όλους τους συντελεστές για την αγάπη, την απίστευτο επαγγελματισμό και την αφοσίωσή τους.

• Πότε βγήκε προς διάθεση το CD; Kαι πού μπορεί να το βρει κάποιος;Απ’ τις αρχές Σεπτεμβρίου, πάνω – κάτω, μαζί την επίσημη παρουσίασή του, στο Mon Repos της Κέρκυρας. Πλην των σημείων διάθεσης στο νησί (βιβλιοπωλείο – café “Πλους” και “Smart Gadgets”), Τα Κρυμμένα διατίθενται στα ψηφιακά καταστήματα και τις streaming υπηρεσίες i-tunes / https://apple.co/30iWMh1 , Spotify / https://spoti.fi/33eggW9 , Deezer / https://bit.ly/36fsuPX και GooglePlay / https://bit.ly/36dtrbG»

• Μιας κι αναφέρθηκες στην παρουσίαση, πώς ήταν η εμπειρία;
Ήταν κάτι μοναδικό, δύσκολα περιγράφεται με λόγια. Ξέρεις, μέσα σ’ όλα τα άλλα, ήταν η πρώτη φορά που βρεθήκαμε όλοι οι συντελεστές μαζί! Λόγω της πανδημίας, δεν τα είχαμε καταφέρει… Παρά τους περιορισμούς, το θεατράκι “Ρένα Βλαχοπούλου” ήταν γεμάτο, στο μέγιστο επιτρεπτό βαθμό (όπως κι αργότερα, στη δεύτερη παρουσίαση που κάναμε στη Βόρεια Κέρκυρα, στην Αχαράβη). Φίλοι, οικογένεια, συνεργάτες, το κοινό. Απ’ τις πιο ιδιαίτερες στιγμές, όταν τραγουδήσαμε και χορέψαμε μαζί με τη μητέρα μου – εκεί ήταν που η συγκίνησή μου “χτύπησε κόκκινο”. Τον συντονισμό της εκδήλωσης, κι έχει τη σημασία του αυτό, ανέλαβε με μοναδική δεξιοτεχνία η Κερκυραία δημοσιογράφος Μαρίνα Μοσχάτ, γιατί αυτό που ήθελα ήταν να μην αναλωθούμε τόσο πολύ στα λόγια. Να γίνει η παρουσίαση μια ευκαιρία να ξανανταμώσουμε, όλοι, να ξαναγίνουμε μια μεγάλη παρέα, μέσα από τη μουσική – αυτό επιδιώκω πάντοτε. Διαμορφώσαμε έτσι, ένα μουσικό πρόγραμμα – έκπληξη (πιάνο, μπουζούκι, κοντραμπάσο) και το χαρήκαμε πολύ. Το προσωπικό μου, αν θες “ευχαριστώ” προς όλους αυτούς τους ανθρώπους που με στηρίζουν τόσα χρόνια.

• Απ’ τα κομμάτια που έχουν «παίξει» έως στιγμής, η «Βεγγέρα» δείχνει να έχει ένα «προβάδισμα» ως προς την επικοινωνία και την απήχησή του. Πώς το εξηγείς;
«Ναι, έτσι είναι. Η “Βεγγέρα” και το “Είσαι” – ένα δεύτερο ντουέτο, με τον Δημήτρη Σαββαϊδη, μια σύγχρονη φωνή, που συμπληρώνει την πιο κλασική δική μου. Πρόκειται για ένα, ούτως ή άλλως, πολύ δυνατό τραγούδι. Παράλληλα, όμως, εξαιρετικά επίκαιρο. Το τελευταίο που γράφτηκε, στην “καρδιά” της καραντίνας, όταν ο ένας είχε στερηθεί τον άλλον, και οι… βεγγέρες μας, αν όχι παντελώς απαγορευτικές, ήταν τουλάχιστον πολύ περίεργες. Aυτό, ακριβώς, το επίκαιρο χαρακτηριστικό, είναι κι ένας απ’ τους λόγους, που μας οδήγησε στην απόφαση να αποτελέσει και το πρώτο κομμάτι που οπτικοποιήθηκε (το video clip κυκλοφορεί εδώ κι έναν, περίπου, μήνα). Τα γυρίσματα έγιναν στη Θεσσαλονίκη, σε σκηνοθεσία του Νίκου Βλάχου. Και… για να σε προλάβω: επιλέξαμε τη Θεσσαλονίκη, επειδή είναι ο τόπος καταγωγής του στιχουργού μας. Έτσι, σαν δώρο. Μ’ ένα τραγούδι που ξέρω ότι αγαπάει… ένα “κλικ” παραπάνω».

• Να περιμένουμε κι άλλα video clips;
Ναι, βέβαια. Κατ’ αρχήν, γυρίσματα έχουν γίνει ήδη και για το “Τα κρυμμένα”, ενώ στο πρόγραμμα είναι να πλαισιώσουμε με video clip και το “Mon Repos”, με πολλούς συμμετέχοντες και μια αύρα σαν αυτήν που είχε κατά νου ο Κωνσταντίνος (Κατωμέρης) όταν το έγραφε: φανφάρες, κόσμος, κοντέσες, μουσικές… Και η εξέλιξη της ιστορίας (η ιστορία ενός ζευγαριού που, τραγουδώντας αγκαλιά στα καντούνια της Κέρκυρας, καταλήγουν στο Mon Repos) σαν ταινία μικρού μήκους. Υπέρμετρα φιλόδοξο για τις συνθήκες που βιώνουμε; Θα δείξει…