Με την μέθοδο των τριών
1.
Και μετά θα πάρουμε το αυτοκίνητο. Το ραδιόφωνο θα παίζει Tom Jones, ένα τελευταίο κομμάτι πάγου στο σβέρκο μου θα το λιώσει η φωνή του Tom. Και όλα εκείνα που θέλεις να δεις, ποιήματα, γάτες, ρούχα στο πάτωμα, θα είναι στη θέση τους. Εγώ δεν έχω απαλά χέρια, η φωνή μου είναι βρώμικη και οι λέξεις δεν έχουν καλον ύπνο. Ξέρω όμως να πολλαπλασιάζω ό,τι αγαπώ. Φερ’ ειπείν: όταν ξεπλένω το πρόσωπό μου και θυμάμαι την ιερή μας τρέλλα και ξαναγίνομαι όλα τα δωμάτια του σπιτιού σου. Ή όταν με φωνάζεις «Κλάρα». Όταν τραγουδάς και με φωνάζεις «Κλάρα», με τα χέρια σου μέσα, με την ωραία βρώμικη φωνή μου, σ’ όλον τον δρόμο, ανατέλλω.
2.
Α, ναι, υπάρχει και το κόκκινο – του ουρανού. Όταν ψηλαφίζεις εσύ εμένα και εγώ εσένα. Αλλά υπάρχει και το άλλο, όταν το σώμα κλαδεύεται. Με φώτα ελάχιστα και ίσκιους. Και αυτό ξέρει πολλά τραγούδια. Και τραγουδά. Απ’ το στόμα.
3.
Σώζεται. Μέχρι σήμερα. Προφίλ και ανφάς. Η εκ πλαγίων θέα σου βουτηγμένη στο φως. Δωμάτιο εκατόν τρία, στον τρίτο. Ξενοδοχείον «Η Πατρίς» σωμάτων φλογισμένων. Φαγωμένη απ’ τον ήλιο, καμμένη απ’ το χιόνι, πάντοτε γη ήθελα να είμαι. Το τρίχωμά σου με λιγώνει, λωρίδες θάλασσες μας αφηγούνται. Με τόσους παφλασμούς, δεν ακούς. Βουτηγμένος στο φως που έφυγε.
Το αληθινό της πρόσωπο
Στην συκιά να μην πηγαίνεις γιατί θα σου πάρει την μιλιά αλλά εγώ κρυφά, με γενναιότητα, άνοιγα παρτίδες μαζί της, και εσύ που καθόλου δεν έβλεπες, ανέβαινες σε έναν κόσμο ανοιχτό, σκαρφάλωνες μαζί μου, και όλα τα έβλεπες και όλα τα άκουγες, μαζί και εμένα, και μου καθάριζες συχνά τον καθρέφτη των εξηγήσεων όταν οι πράσινες σχισμές του κήπου με καταβρόχθιζαν στερώντας μου τον ύπνο
κολυμπάμε στις μνήμες όπως στο νερό τα χέλια
Όμως απόψε, στον άξονα Παρθένου και Ιχθύων, θα κουδουνίσουν χίλιες και μία νύχτες. Θα μου σκεπάσουν ευγενικά το στόμα, τα μαλλιά μου θα λυθούν, όχι για εμένα, για τους άλλους. Θα γυρίσω αργά στο σπίτι, θα βουτήξω σε ποτάμια, θα με σκεπάσουν με χνουδωτή πετσέτα, χέρια ωραία αληθινά, έχουν αρχίσει να πεινούν, εγώ θα τα κοιτάζω χωρίς απάντηση όπως όταν πρόκειται να συμβεί κάτι την τελευταία στιγμή. Θα μου σφίγγουν την μέση, θα σκαρφαλώνουν πάνω μου, και εσύ θα με ρωτάς αν είμαι εκεί αν θα είμαι πάντα εκεί, κομμένη ραμμένη στα δάχτυλά σου.
Ώρα 6.02 μ.μ
Ώρα που οι σειρήνες σε σημαδεύουν –
μουσική μουσική μουσική