Scroll Top

ΝΕΚΤΑΡΙΑ ΜΕΝΔΡΙΝΟΥ

Ο τόπος των ποιητών είναι η πατρίδα της γραφής τους. Εσάς πώς επηρέασε την γραφή σας ο τόπος σας;

Για εμένα «τόπος μου» είναι η ιδιαίτερη πατρίδα των παιδικών, καλοκαιρινών μου διακοπών στα Χανιά της Κρήτης. Περνώντας όλους τους υπόλοιπους μήνες στο αστικό περιβάλλον της Αθήνας, οι διακοπές μου στον Αποκόρωνα του νομού Χανίων φάνταζαν σαν μία όαση. Μία αίσθηση ελευθερίας πρώτα από όλα και μία πληθώρα ερεθισμάτων μέσω των ανόθευτων ακόμη τοπίων, πλούσιων σε χρώματα, σε ακούσματα, σε ευωδιές. Έτσι, συνδέθηκαν μέσα μου άρρηκτα η αίσθηση του ανεξάντλητου παιδικού χρόνου με τις δυναμικές των φυσικών τοπίων, με έθιμα και συνήθειες μιας άλλης καθημερινότητας, με τον αυθορμητισμό και την μελωδικότητα του λόγου, με τις αφηγήσεις ιστοριών εν μέρει αληθινών και εν μέρει φανταστικών. Νομίζω ότι εκεί βρίσκονται οι ρίζες κάποιων γνωρισμάτων της γραφής μου, όπως η αγάπη μου για την φύση και την δημιουργία εικόνων, η εναλλαγή των ποιητικών υποκειμένων, η άλλοτε διακριτική και άλλοτε έντονη παρουσία του χρόνου και του πεπρωμένου.

Σκέψεις και στίχοι σας για την Ελλάδα μέσα στον κόσμο σήμερα.

Φοβάμαι πως η Ελλάδα χάνεται μέσα στον σημερινό κόσμο, με την έννοια ότι δεν αποτελεί παρά μόνο έναν ακόμη τουριστικό πόλο έλξης. Η αίσθησή μου δηλαδή είναι ότι βρίσκεται μακριά από τα όποια κέντρα αποφάσεων (όντας οικονομικά αδύναμη) αλλά επίσης μακριά και από το επιστημονικό και πολιτιστικό γίγνεσθαι. Παράλληλα νομίζω πως η περιβόητη ξενομανία, που ως μαθήτρια θυμάμαι να αποτελεί θέμα εκθέσεων, έχει πλέον κορυφωθεί και δεν μπορεί να αναχαιτιστεί παρά μόνο εάν ενισχυθεί ουσιαστικά η δημιουργικότητα ως στάση ζωής, από το επίπεδο της χειρονακτικής εργασίας ως το επίπεδο της επιστημονικής έρευνας. Πιστεύω με δυο λόγια ότι ο άνθρωπος, που είναι δημιουργικός, αγαπάει την ταυτότητά του και ταυτόχρονα αναζητά τρόπους να διευρύνει τις ικανότητές του. Συνοψίζοντας παραθέτω δύο στίχους μου: «Η χώρα μου, μια ρίζα ξεχασμένη/ στα λεξικά του κόσμου».