Συν-ομιλία«Μα αν έφευγες δεν θ’ άκουγες της κουκουβάγιας το σοφό τραγούδι.
Ούτε το φως στα μάτια της θα αντίκριζες αν έφευγες.
Πάντα να ξέρεις στην υπομονή φωλιάζει η γνώση.
Να βλέπεις μέσα όχι απέξω.
Να ακούς τη μελωδία που δομεί τη λέξη.
Τον ήχο που πυροδοτεί του μίτου την ανάφλεξη.
Να μένεις ελευθέριος στο λαβύρινθο
λατρεύοντας το Άλφα και το Ωμέγα
υμνώντας τα μικρά πανσέληνα
φεγγάρια του Σεπτέμβρη.
Μικρό πουλί που κρύφτηκε
στου Νου τη φυλλωσιά
να μην το βρουν
τα σαρκοβόρα.»
Ούτε το φως στα μάτια της θα αντίκριζες αν έφευγες.
Πάντα να ξέρεις στην υπομονή φωλιάζει η γνώση.
Να βλέπεις μέσα όχι απέξω.
Να ακούς τη μελωδία που δομεί τη λέξη.
Τον ήχο που πυροδοτεί του μίτου την ανάφλεξη.
Να μένεις ελευθέριος στο λαβύρινθο
λατρεύοντας το Άλφα και το Ωμέγα
υμνώντας τα μικρά πανσέληνα
φεγγάρια του Σεπτέμβρη.
Μικρό πουλί που κρύφτηκε
στου Νου τη φυλλωσιά
να μην το βρουν
τα σαρκοβόρα.»
Είπε, η γάτα μου η Μήδεια λευκή
της Αφροδίτης κόρη που γνωρίζει
της σιωπής τη γλώσσα και την ωμή λεία.
(ανέκδοτο)