Γιώργος Μπλάνας – Το παράπονο του στρατιώτη

Ο εχθρός μοιάζει με αχυρώνα,
όπου μαθαίνουν τα μεγάλα παιδιά
τον έρωτα μετά το σχολείο.
Δεν με ξεγελάει εμένα.
Κάθε θημωνιά ένα πυροβόλο.
Κάθε δεμάτι ένα βλήμα.

Ο εχθρός μοιάζει με γερόντισσα,
που πλέκει – σταματάει, χασμουριέται,
κοιτάζει απ’ το παράθυρο στον έρημο δρόμο
κι ύστερα πάλι στο πλεκτό της.
Δεν με ξεγελάει εμένα.
Κάθε βελονιά ένα μήνυμα.
Κάθε κόμπος μια προειδοποίηση.

Ο εχθρός είναι παντού.
Δεν με ξεγελάει εμένα.
Μόνο αυτοί οι άνθρωποι…
τι θέλουν και μπερδεύονται
στα πόδια μου; Πώς να ξέρω ποιος είναι
εχθρός που μοιάζει με άνθρωπο;

(ανέκδοτο)