Βασίλης Τριανταφύλλου – Δύο ποιήματα

Θολό τοπίο αντικρίζω κάθε πρωινό
όταν ανοίγω τα ματόφυλλα αράθυμα
μέσα απ’ το σκοτάδι βλέπω φως
μα είμαι εκεί αέναα στο ζόφος

Μικρές ακτίνες το σκίζουν από φως
δόσεις ευτυχίας, ευθυμίας;
Δεν γνωρίζω
το περίκλειστο αυτό καβούκι
δεν έχει ορίζοντα κανέναν
μόνο τη θέα ενός κυκλάμινου μαραμένου

* * *

Εδώ δεν έχει πεφταστέρια
μόνο φώτα τρεμοπαίζουν
τα όνειρα γίνονται σεκλέτια
καθώς οι τοίχοι, όλο, στενεύουν

Εδώ ζει η απουσία
στην υποτιμημένη χαραυγή
που κανενός η ματιά δεν ανταμώνει
επιλέγει σ’ ένα κρεβάτι να ψυχορραγεί

* Ο Βασίλης Τριανταφύλλου είναι 17 χρόνων

Πίνακας:  “Αγόρι με τιράντες” / Σπύρος Παπαλουκάς (1892-1957)