«Ο χρόνος;
Μα κύριε καταλάβετε
Δεν παίζει πια
Κανέναν ρόλο αν μιλούμε
Για χρόνους φαντασμαγορίες
Για χρόνους ψυχικούς και
Αληθινούς και οντολογικούς.΄
Το λένε οι περγαμηνές
Πως κάποτε θα συμβεί.
Για αυτό κύριε,
Σας συμβουλεύω
Αγαπάτε την αρετή
Της ζωής.»
Εδώ είναι Βαλκάνια και η νύχτα παίρνει φωτιά. Εμβολιασμένοι και αρνητές βάζουν νερό στο κρασί τους, υπογράφουν συνθήκες και συμφωνίες απαραβίαστες σε ουίσκι μπαρ της οδού Δεληγιάννη και αλλού. Εδώ είναι Βαλκάνια, τα αγόρια ισορροπούν στην μπροστινή τους ρόδα, η Λιοσίων μετατρέπεται σε τσίρκο, στα εκκοκκιστήρια του Νίκου Αλέξη Ασλάνογλου παζαρεύουν σεξουαλικά βοηθήματα και φαντασιώσεις. Εδώ είναι Βαλκάνια και οι σκιές της πλατείας Αττικής πληθαίνουν γύρω από τον έμπορο που φθάνει με κερωμένη μερσεντές, μαύρα καθίσματα, ακριβό δαχτυλίδι, σκόνη γύρω από τα ρουθούνια του, την σκόνη του καιρού του. Εδώ είναι Βαλκάνια και τα αυτοκίνητα κρατιούνται με δυσκολία πάνω στην αθηναϊκή ριβιέρα μέχρι να κουραστούν από την επίπονη προσπάθεια και επιτέλους να σκοτωθούν δίχως λόγο. Εδώ είναι Βαλκάνια και μπορεί κανείς να πάρει μια φωτογραφία στο εσωτερικό του νεκροτομείου, ποζάροντας χαμογελαστός, ναι χαμογελαστός πλάι στο θύμα του τροχαίου. Εδώ είναι Βαλκάνια μα δεν το λέμε επειδή κατά βάθος και κατά μήκος και κατά πλάτος, οφείλουμε τις θερμές μας ευχαριστίες απέναντι στους Ευρωπαίους εταίρους που μας έδειξαν τον δρόμο έπειτα από ένα ταχύρρυθμό πρόγραμμα δεκαεπτά ωρών πίσω από κλειστές πόρτες. Εδώ είναι Βαλκάνια και αρκεί ένα κρεμασμένο μετάλλιο για να γκρεμιστούν τα τείχη, αρκεί η πρώτη νότα και η πρώτη γουλιά και το πρώτο σφύριγμα και το πρώτο κοίταγμα για να ξεκινήσει μια ιστορία γιομάτη μυθεύματα και αλήθειες μισές. Εδώ είναι Βαλκάνια και σε πείσμα της Αθήνας που μπερδεύει τις ηλικίες της μες στα μοντέρνα ιατρεία ο γκαϊτατζής σκίζει τα Χαυτεία με ένα κλάμα παλιό και μαγικό.
Εδώ είναι Βαλκάνια, όπως ο τίτλος της θρυλικής στήλης που διατηρούσε στην κυριακάτικη Ελευθεροτυπία η Δάφνη Μαρία Γκυ-Βουβάλη, συγγραφέας της καινούριας, ποιητικής έκδοσης του Βακχικόν με τίτλο Τα λόγια του Ονείρου. Πολύγλωσση, με ανώτατες σπουδές η δημιουργός συμπληρώνει την τακτική της αρθρογραφία με μεταφράσεις και κείμενα κριτικής για την λογοτεχνία. Και είναι αλήθεια πως ο πίνακας του εξωφύλλου της έκδοσης που αντλεί από κάποιον πίνακα της Σαβίνας Γιαννάτου ταιριάζει γάντι στο περιεχόμενο της έκδοσης και αν επιτρέπεται σε αυτό το σημείωμα, στο φωτεινό πρόσωπο που κοσμεί το σύντομο βιογραφικό της κυρίας Γκυ-Βουβάλη. Αυτό το χαλασμένο κάστρο που διαλύεται μες σε κυκλώνες από χρώματα, το ώριμο πορτοκάλι που σταλάζει πάνω στο στερέωμα, ο κόσμος του θείου Δομίνικου που τρέμει μες στα νερά και τις αποστάσεις συνοψίζει την ατμόσφαιρα αυτής της καινούριας συλλογής.
Παρακαλώ ο όρος να θεωρηθεί τυπικός, χωρίς καμιά αναφορά στην ουσία του πράγματος, καθώς κάτι τέτοιο προϋποθέτει την παραδοχή πως μες στις σελίδες του βιβλίου θα βρεις φόρμες ποιητικές. Και όμως η συγγραφέας αφήνει τα ποιήματα να συνυπάρχουν με τα πεζά της κείμενα. Σε κάποιον άλλο φανταστικό και δεύτερο χρόνο, οι στίχοι της βρίσκουν καταφύγιο κάτω από τις στέγες των κειμένων της που αφορούν την ίδια την ελευθερία. Αναπαραστάσεις του Μπλαίηκ, αυτήν την φορά μπολιασμένες με την κατάφαση μιας ευτυχισμένης μαρτυρίας, χρονικά που συμβαίνουν μονάχα μια φορά στην ζωή ενός ανθρώπου και αργά τον ανασύρουν, το φως που κυλά σε αφθονία μες στον κόσμο, το προορισμένο που τίθεται και πάλι στο προσκήνιο, το συναπάντημα της ομορφιάς. Όλα ετούτα αφορούν τα δειλά πεπρωμένα που γνέφουν στην ζωή μες στις σελίδες της καινούριας κυκλοφορίας των εκδόσεων Βακχικόν. Μιας συλλογής που εφευρίσκει μέσα από την ιδιοφυία της κυρίας Γκυ-Βουβάλη μια ευκαιρία να καταφέρει το αποφασιστικότερο χτύπημα σε αυτήν την ιστορία που ονομάζεται χρόνος. Δεν υπάρχει χρόνος. Πού είναι ο χρόνος, αναρωτιέται η δημιουργός στην πρόζα με τίτλο η διαιρεμένη χώρα. Παρόμοιες συμβάσεις αφήνουν την συγγραφέα παγερά αδιάφορη, της γνέφουν από μια άλλη πλευρά του κόσμου, η πινακίδα νέον αναβοσβήνει άναρχα με ένα λατινικό αφορισμό γραμμένο. Di doman non artegga και μάρτυς μου ο θεός πως μες στην σύνθεση της κυρίας Γκυ-Βουβάλη ξυπνούν βραδιές ερεθιστικές, η φωνή καθαρή και σταθερή μιλά για τον χημισμό του κυττάρου, όλα τα εξομολογείται , μεταμορφώνεται σε λυρικό προπέτασμα. Για τον Χρήστο Βακαλόπουλο κάποτε γράψανε πως επρόκειτο για έναν άνθρωπο που κινηματογράφησε όνειρα και ονειρεύτηκε κινηματογραφία. Τα λόγια του Ονείρου, που έρχονται να προστεθούν στις ποιητικές εκδόσεις τη κυρίας Δάφνης Μαρία Γκυ-Βουβάλη στοχεύουν στην ίδια μετέωρη αίσθηση. Στοχεύουν στο όραμα και αφήνουν πιο πίσω τις καταβολές τους, δίνουν μία και ξαναφτιάχνουν την ομορφιά του κόσμου, μια ομορφιά μεταφυσική, σκέτο κάλος. Το αφάνταστο και το παραστατικό αποτελούν την οριστική γεωγραφία αυτού εδώ του κόσμου που ξεδιπλώνεται χάρη στο ταλέντο και την εξαιρετική γραφή της κυρίας Γκυ-Βουβάλη.
Ραβδάκι και αστερόσκονη
Μορφές αλαφροϊσκιωτες
Χαμόγελο
(Τα Λόγια του Ονείρου, Ι)
Εδώ είναι Βαλκάνια και το πλήθος συνωστίζεται έξω από το παλάτι για να ακούσει τα ποιήματα. Κάτι χώρες αυτόνομες, κάτι ιστορίες προσωπικές, κάτι πατρίδες που λάμνουν έξω από τους χάρτες. Να ποιος είναι ο τόπος της, μια χώρα με δέντρα που χορεύουν και άγρια σπίτια με αιχμές ως τον έναστρο ουρανό του εξωφύλλου και ακόμη πιο πέρα. Ο δικός της κόσμος δεν θεσμοθετείται, μονάχα υπάρχει στις σελίδες των εκδόσεων Βακχικόν, δεν παστεριώνεται επειδή παραμένει προσηλωμένος στο φως και το ανείπωτο. Χρειάζεται υπεράνθρωπο μεγαλείο για να πλάσεις ένα ολοκαίνουριο δέντρο πάνω στο κρεβάτι σου, για να αποδώσεις με τα χαρακτηριστικά του φεγγαριού του Λεοπάρντι το πρόσωπο των κοριτσιών του Πεκίνου, για να ταιριάξεις αυτούς τους στίχους με την ποιητική αφήγηση της δημιουργού που αφήνει ελεύθερα τα ποιήματα. Εκείνα λανθάνουν μες στις φόρμες τους, χορεύουν πάνω στις μελωδίες της εποχής μας και διαμορφώνουν με τον τρόπο τους ένα μπλοκ. Αυτό το τελευταίο μάχεται όσα απειλούν την ζωή, κομματιάζει τον χρόνο κάτω από ξέφρενα φώτα, ξεφυλλίζει ραψωδίες και όνειρα. Μορφές ερημικές που στόλισε μοναδικά η Δάφνη Μαρία Γκυ-Βουβάλη με δώδεκα ασημιά σκορπισμένα πέπλα.
* Δάφνης Μαρίας Γκυ- Βουβάλη, «Τα λόγια του Ονείρου»/Εκδόσεις Βακχικόν