Στην πέμπτη πεζογραφική του απόπειρα, ο Βαγγέλης Μπέκας συνδυάζει τους αφηγηματικούς τρόπους του μυθιστορήματος με τις κλασικές δομές του σεναρίου δίνοντας μια συμπαγή φόρμα στα επεισόδια μιας ιστορίας, η οποία αποτελεί ταυτόχρονα το υλικό μιας πολλά υποσχόμενης (τηλεοπτικής) σειράς μυστηρίου. Το ευρηματικό πνεύμα του συγγραφέα, η έξοχη ατμόσφαιρα της επαρχίας στις παραμεθόριες περιοχές και οι καλοσχεδιασμένοι ήρωες διαμορφώνουν μια ενδιαφέρουσα μείξη αστυνομικής μυθιστορίας και θρίλερ.
Σε ένα ελληνικό ακριτικό χωριό, ένα επτάχρονο αγόρι εξαφανίζεται ξαφνικά κοντά στα σύνορα. Ο πατέρας αναζητά το παιδί απεγνωσμένα, η μητέρα συμπεριφέρεται περίεργα ενώ ο θείος εμφανίζεται να έχει «ανοιχτούς» λογαριασμούς με τον υπόκοσμο της Θεσσαλονίκης. Όταν διαδίδεται ότι στο γειτονικό μουσουλμανικό χωριό, στην άλλη πλευρά των συνόρων, ένας τζιχαντιστής έχει επιστρέψει από τη Συρία, τα πράγματα περιπλέκονται. Οι φήμες οργιάζουν: πρόκειται για ατύχημα, για φόνο, για απαγωγή ή για νέο παιδομάζωμα; Ο πατέρας διερευνά τα κίνητρα και τους ύποπτους, καθώς μια παράξενη ομίχλη θολώνει την ατμόσφαιρα επηρεάζοντας τους ανθρώπους, φέρνοντας στην επιφάνεια τις πιο μύχιες αγωνίες, τα πιο μεγάλα πάθη, τα πιο κρυφά τους μυστικά.
«Ο Γιος μας» αποτελεί μια άρτια ιστορία κοινωνικών, πολιτικών και υπαρξιακών συγκρούσεων με πολλαπλές προεκτάσεις. Η απεικόνιση των μικρών τόπων της επαρχίας, η σκιαγράφηση της βόρειας Ελλάδας και κυρίως, η απόδοση της ατμόσφαιρας που επικρατεί στις ακριτικές περιοχές, είναι μελετημένη και επιτυχημένη. Ο αναγνώστης, συχνά, νιώθει μια ιδιότροπη μορφή κατάνυξης, μιας και ο συγγραφέας πλάθει ένα είδος μυσταγωγικής συνθήκης όπου όλα θα μπορούσαν να συμβούν. Σε αυτό το πλαίσιο, ο Μπέκας στήνει μια ιστορία με σφιχτή πλοκή και έντονο παλμό, όπου οι ήρωες εκπλήσσουν τόσο τους εαυτούς τους, όσο και τον αναγνώστη. Η ροή της αφήγησης, αν και παραπέμπει σε επεισόδια κινηματογραφικής ή τηλεοπτικής αναπαράστασης, διακόπτεται από εσωτερικούς μονολόγους οι οποίοι ανατέμνουν την ψυχοσύνθεση των πρωταγωνιστών εντείνοντας την αγωνία της ιστορίας.
Αξιοσημείωτος είναι ο σεβασμός του συγγραφέα για όλα τα φύλα, τα έθνη, τις φυλές, για όλους τους ήρωές του σε κάθε φάση της πορείας τους. Ο Μπέκας χειρίζεται με μεγάλη ευαισθησία τις επικίνδυνες πτυχές του θέματός του: αναπαριστά με ειλικρίνεια τις συνθήκες που επικρατούν στα σύνορα, διαχειρίζεται λεπταίσθητα την ένταση που συνήθως υποβόσκει, τονίζει υπόγεια τις διαφορές στη νοοτροπία αλλά και τις ενυπάρχουσες προκαταλήψεις οι οποίες βαραίνουν τους ανθρώπους και κατ’ επέκταση τους ήρωες χωρίς να αδικεί ούτε στιγμή τη μία ή την άλλη πλευρά, τη μία ή την άλλη εθνότητα. Οι άνθρωποι τιμωρούνται για αμαρτήματα που δεν διέπραξαν εκείνοι αλλά κάποτε, κάπως, κάποιοι ηγέτες. Οι ήρωες του μυθιστορήματος καθορίζονται από τους νόμους που τους επιβάλλουν η καταγωγή, η ιστορία, η πολιτεία, οι προσδοκίες, οι φοβίες των άλλων για εκείνους. Οι θνητοί μηχανεύονται τρόπους για να αποφύγουν τη μοίρα, την κοινωνία και τα θεία εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν. «Ο Γιος μας» είναι ένα πολυδιάστατο ανθρωπιστικό μυθιστόρημα μυστηρίου που δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο.
* Βαγγέλης Μπέκας, «Ο Γιος μας», Εκδ. Ψυχογυιός