THE NIGHT’S TOMORROW
1
Because you may have thought
that our world is made out of
infinite books
having then understood that books are words,
words are music, their sounds colors,
their hues reflections
and that we live in an illuminated place where everything
is Something Else and all of us
are for each other a peculiar
empty box
given to us in a dream, and we wake up
not exactly knowing what the use is
of this colorful gift
but we understand at once
that it is the entire world
– I am writing to you, simply, about a paper kiss.
2
Every time you travel to some different age
it is as if you see for the first time the layout
of the labyrinth
marking with ink and carbon
the thread and level of the ground of life.
This is the technique man uses to fool death.
Art is a way
to change inside you the paths of things.
Troy was not captured with chariots and devices
but with a wooden box in the shape of a horse
– of Greek manufacture in fact.
3
I look at you blossoming every spring
and with your glance catching up
the grass as it turns green,
waters illuminating the sea
opening up in front of you,
touching with your finger the words
because, as with matches, touching lights up
the brave sentiments.
So, the world’s mechanism
is rather simple:
To see darkness you only need to shut your eyes.
But the night’s tomorrow, Ariadne, is the light.
(Translated from Greek by Yiorgos Chouliaras)
ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ
1
Επειδή μπορεί και να νόμιζες
ότι ο κόσμος μας είναι φτιαγμένος
από άπειρα βιβλία
και να κατάλαβες ύστερα πως τα βιβλία είναι λόγια,
τα λόγια μουσικές, οι ήχοι τους χρώματα,
οι αποχρώσεις τους λάμψεις
και ότι ζούμε σ’ έναν τόπο κατάφωτο που όλα
είναι Κάτι Άλλο κι όλοι εμείς
είμαστε ο ένας για τον άλλον ένα παράδοξο
άδειο κουτὶ
που μας χαρίζουν μέσα σε όνειρο, και ξυπνάμε
χωρίς να ξέρουμε ακριβώς σε τι χρησιμεύει
αυτό το πολύχρωμο δώρο
αλλά καταλαβαίνουμε μεμιάς
πως είναι ολόκληρος ο κόσμος
— σου γράφω, απλά, για ένα χάρτινο φιλί.
2
Κάθε φορά που ταξιδεύεις σε μια άλλη ηλικία
είναι σαν να πρωτοβλέπεις τις κατόψεις
του λαβύρινθου
με το μελάνι και το κάρβουνο σημαδεύοντας
το νήμα και τη στάθμη στα εδάφη της ζωής.
Μ’ αυτή την τεχνική ξεγελάει ο άνθρωπος το θάνατο.
Η τέχνη είναι ένας τρόπος
ν’ αλλάζουν μέσα σου οι πορείες των πραγμάτων.
Tο Ίλιον δεν αλώθηκε με άρματα ή μηχανισμούς
αλλά με ένα ξύλινο κουτί σε σχήμα αλόγου
— και μάλιστα ελληνικής κατασκευής.
3
Σε κοιτάζω ν’ ανθίζεις κάθε άνοιξη
και με το βλέμμα σου να προλαβαίνεις
το χορτάρι καθώς πρασινίζει,
τα νερά να φωτίζουν τη θάλασσα
που ανοίγεται μπροστά σου
ν’ αγγίζεις τις λέξεις με το δάχτυλο
γιατί μες από την αφή ανάβουν, σαν τα σπίρτα,
τα γενναία αισθήματα.
Λοιπόν, του κόσμου ο μηχανισμός
είναι μάλλον απλός:
Για να δεις το σκοτάδι αρκεί να κλείσεις τα μάτια.
Αλλά το αύριο της νύχτας, Αριάδνη, είναι το φως.
(Από τη συλλογή «Ισαύρων», Άγρα, 2015)