Yannis Stefanakis, Greece

Yannis Stefanakis, Greece

The Poems

BOOKS, AS PARCEL

As if they were spikes
Spikes he took into his arms
the parcel of the books
dusty by time
defeated by yesterday

The signature of the poet
dedicated to the poet
with love-heaven, first firs page ∙
no problem in remaining a virgin
since no hand on them had been licentiousa
unsplit almonds
the shell soft

Maybe they remain again in the shade
on shelves, so that the light does not see them;

booty
collector of signatures

From the book “Refuge God and other poems” 2014, ed. Gavrielidis

(Translated from the Greek by Katerina Anghelaki – Rooke)

*

ΔΕΜΑΤΙ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ

Σαν στάχυα
Στάχυα αγκαλιά επήρε
δεμάτι τα βιβλία
σκονισμένα από το χρόνο
νικημένα απ’ το χθες

Η υπογραφή του ποιητή
στον ποιητή
με αγάπη ουρανό, σελίδα πρώτη∙
άκοπα παρθένα
αφού κανενός χέρι πάνω τους δεν ασέλγησε
μύγδαλα άσπαστα
το τσόφλι μαλακό

Στην σκιά ίσως μείνουν και πάλι
σε ράφια μην τα βλέπει το φως∙

λεία
συλλέκτη υπογραφών

(Από το βιβλίο “Πρόσφυγας Θεός και άλλα ποιήματα” 2014, εκδ. Γαβριηλίδης)

* * *

A Shadow, I look at,
engraved on a wall
side by side to the main road
and there are windows closed and a snowy night
only a young man carrying paint
in the next-door little street
she lets letters go out of her heart·
mistake
one moment I look the shadow· I peek the man
and suddenly the mind is empty

what went wrong?

You are asleep
you dream that you are a baby
holding your mother’s breast in your arms
and then -supposedly- you lie on, clean sheets
you make love plunged
into the brain’s disaster
now cartoons instead of a mattress you have
a blanket full of holes
and death snowing

a shadow I see engraved on the wall
in a narrow street next Exarchia square
I see you foreigner, looking and your shadow is empty

From the book “The world of things” 2019, published by Kastaniotis

(Translated from the Greek by Katerina Anghelaki – Rooke)

*

Σκιὰ κοιτῶ
χαραγμένη σὲ τοῖχο
παράδρομο σὲ κεντρικὴ ὁδὸ
κι εἶναι παράθυρα κλειστὰ καὶ νύχτα νὰ χιονίζει
μόνο ἕνας νέος μὲ μπογιὰ
στὸ παραδίπλα τὸ στενὸ
ἀφήνει γράμματα νὰ βγοῦν ἀπ’ τὴν καρδιά·
λάθος
τὴ μιὰ κοιτάζω τὴ σκιά· κρυφοκοιτῶ τὸν ἄντρα
κι ἀδειάζει ξάφνου ὁ νοῦς

τί πῆγε λάθος;

Κοιμᾶσαι
ὄνειρο βλέπεις μωρὸ πὼς εἶσαι
μὲ τὸ βυζὶ τῆς μάνας σου ἀγκαλιὰ
κι ὕστερα –λέει– σὲ σεντόνια καθαρὰ
ἔρωτα κάνεις βουτηγμένος
στοῦ μυαλοῦ τὴ συμφορὰ
τώρα χαρτόκουτα γιὰ στρῶμα σου ἔχεις
τρύπια κουβέρτα νὰ χιονίζει ὁ θανατὰς

σκιὰ κοιτῶ σὲ τοῖχο χαραγμένη
στῶν Ἐξαρχείων τὴν πλατεία σὲ στενὸ
σὲ βλέπω ξένε νὰ κοιτᾶς καὶ ἡ σκιά σου ἀφημένη

(Από το βιβλίο “Ο κόσμος των πραγμάτων” 2019, εκδ. Καστανιώτης)