ΣΙΩΠΗ ΣΤΗ ΔΙΑΠΑΣΩΝ
Όταν έσκαγε η λωρίδα στα πόδια μου
-oύτε εκείνο το “Προσοχή εύθραυστο”
δε σε σταμάτησε-
κατάπια το παιδικό μου ουρλιαχτό
μα τι αντοχή είναι αυτή στον πόνο
εκπαιδευμένο το κοράσιον
Κι όταν μετά με βίασες
ήξερα πια τι να κάνω
γνήσια μεσοαστική ανατροφή
τα εν νοσηρώ οίκω μη εν δήμω
χώσου στην κρύπτη σου
μην τολμήσεις να διαμαρτυρηθείς
Στέρεψε η πηγή
ποιο νερό καταδέχεται να τρέξει
σε τόσο πόνο
Έλα σώμα μου
σε σένα ελπίζω
εκδικήσου
οπλίσατε, σκοπεύσατε, πυρ
καλώς ήρθες αρρώστια
νόμιζες πως θα μου κόψεις τα φτερά
ένθα ουκ έστι πόνος κατοικώ
δεν σε φοβάμαι
Δεν σκοτώνεται ο ήδη πεθαμένος
SILENCE AT FULL BLAST
When the belt slashed at my feet
-not even that “Attention! Fragile”
stopped you-
I swallowed my child`s scream
what an endurance to pain
a trained little lass
And when you raped me afterwards
I already knew what to do
genuine middle-class upbringing
never wash your dirty linen in public
sneak into your hiding place
do not dare to protest
The source has dried up
what water deigns to flow
in so much pain
Come, my body
I place my hope in you
revenge yourself
arm, aim, fire away
welcome, illness
you thought that you would clip my wings
I live where there is no pain
I am not afraid of you
The already dead cannot be killed
ΣΤΑ ΧΑΡΑΚΩΜΑΤΑ
Πλαστικά ποτήρια στο κομοδίνο
μιας χρήσεως κορμιά
λαβωμένα
μια γάζα στο πάτωμα
έλα καλή μου να σε γυρίσω πλευρό
δεν σε αφήνουν τα ράμματα
σε γυρνώ προς το παράθυρο
θα έχεις χρόνο να αποφασίσεις
τι διαλέγεις
τη ζωή που ξημερώνει
ή το τέλος
Το παιδί μου
μόνο λίγο να το δω
είναι μικρό ακόμα
πώς θα απασφαλιστεί από της μήτρας
το ζεστό μου υγρό
Στάσου στο ύψος των περιστάσεων
μόνη
ακατάλληλη δι’ ανηλίκους
Ω αγαπητή, περαστικά
βίον υγιήν και παραγωγικόν
ας αλλάξουμε θέμα
η αρρώστιά σας δε με αφορά
Εικόνα Αγίου στο μαξιλάρι δίπλα σου
εκεί που κεφάλι ανδρός θα ακουμπούσε
Εγώ είμαι εδώ
δεν θα πεθάνεις.
Και να που ήρθε
το περιστέρι στο παράθυρο
Ξημερώνει
IN THE TRENCHES
Plastic cups on the bedside table
disposable bodies
wounded
a bandage on the floor
come, my dear, let me roll you over
the stitches don’t allow you
I turn you towards the window
you`ll have the time to decide
what to choose
the life that dawns
or the end
My child
I want to see him for a while
he’ s still a small boy
how will he leave the safety
of the warm liquid of my womb?
Rise to the occasion
alone
your horrible luck
not suitable for minors
My dear, get well soon
I wish you a healthy and productive life
let’s change the subject
your illness does not concern me
The picture of a saint on the pillow beside you
where a man’s head would lay
I am here
you will not die
And so has arrived
the pigeon at the window
It’s dawning