[…]
Ένα σμήνος από πουλιά, μπεκάτσες και μπεκατσόπουλα, κατέβηκαν για να ξεκουραστούν από το μακρύ ταξίδι τους και να πάρουν νέες δυνάμεις στην ύπαιθρο έξω από τη Ρώμη. Διαλέξανε άσχημο μέρος. Ένα μπεκατσόπουλο, πιο τολμηρό από τα άλλα, λέει στα υπόλοιπα:
«Εσείς μείνετε εδώ να φυλαχτείτε σ΄αυτούς τους θάμνους, εγώ θα κοιτάξω τριγύρω κι αν βρω κάτι καλύτερο θα σας φωνάξω».
Ένας φίλος σας μηχανικός, με την περιπέτεια μέσα του, μέλος της γεωγραφικής εταιρίας, δέχτηκε την πρόσκληση να πάει στην Αφρική, δεν ξέρω πού, – γιατί κι εσείς δεν το ξέρετε –
για κάποια επιστημονική εξερεύνηση. Βρίσκεται ακόμη μακριά από το σκοπό του, είχατε κάποια νέα του, τα τελευταία σας ταράξανε γιατί ο φίλος σας έκθετε τους κινδύνους που θα αντιμετώπιζε, τολμώντας να διασχίσει απομακρυσμένες εκτάσεις, άγριες κι ερημικές.
Σήμερα είναι Κυριακή. Σηκώνεστε νωρίς για να πάτε στο κυνήγι. Έχετε ετοιμαστεί από χτες το βράδυ, υποσχόμενος στον εαυτό σας μια μεγάλη ευχαρίστηση. Κατεβαίνετε από το τρένο ζωηρός και χαρούμενος, απομακρύνεστε στη δροσερή, πράσινη και ομιχλώδη ύπαιθρο, ψάχνοντας ένα καλό πέρασμα πουλιών. Περιμένετε μισή ώρα, αρχίζετε να κουράζεστε και βγάζετε από την τσέπη την εφημερίδα που αγοράσατε, πριν ξεκινήσετε, από τον σταθμό. Κάποια στιγμή ακούτε ένα φτερούγισμα ανάμεσα στα μπερδεμένα κλαδιά της λόχμης. Αφήνετε την εφημερίδα, πλησιάζετε σκυφτός και σιωπηλός, σημαδεύετε και πυροβολείτε. Τι χαρά! Ένα μπεκατσόπουλο!
Μάλιστα ένα μπεκατσόπουλο. Ακριβώς εκείνο που είχε αφήσει τους συντρόφους του στους θάμνους.
Γνωρίζω καλά πως εσείς δεν τρώτε το κυνήγι, το δωρίζετε στους φίλους σας. Για σας όλα τελειώνουν εδώ, στην ευχαρίστηση να σκοτώνετε αυτό που αποκαλείτε θήραμα.
Η μέρα δεν υπόσχεται πολλά. Αλλά εσείς, όπως όλοι οι κυνηγοί, είστε προληπτικός: πιστεύετε πως η εφημερίδα που διαβάσατε σας έφερε τύχη και γυρίζετε να συνεχίσετε το διάβασμα εκεί που ήσασταν πριν.
Στη δεύτερη σελίδα, διαβάζετε την είδηση πως ο μηχανικός φίλος σας που είχε πάει στην Αφρική για λογαριασμό της Γεωγραφικής Εταιρίας, διασχίζοντας τις έρημες και άγριες εκτάσεις, βρήκε τραγικό θάνατο από ένα θηρίο που του επιτέθηκε, τον ξέσκισε και τον καταβρόχθισε.
Διαβάζοντας με φρίκη την αφήγηση της εφημερίδας, δεν περνά καν από τον νου σας να κάνετε ένα παραλληλισμό, ανάμεσα στο θηρίο, που σκότωσε το φίλο σας, και σε εσάς, που σκοτώσατε το μπεκατσόπουλο.
Κι όμως μια τέτοια σύγκριση θ΄άξιζε τον κόπο και φοβάμαι με κάποιο κέρδος για το θηρίο, γιατί σεις σκοτώσατε για την ευχαρίστησή σας και χωρίς κανένα κίνδυνο για τον εαυτό σας, ενώ το θηρίο, από την πείνα του, δηλαδή από ανάγκη και με κίνδυνο να σκοτωθεί από το φίλο σας, που οπωσδήποτε ήταν οπλισμένος.
Λέτε να κάνω ρητορική; Και βέβαια αγαπητέ μου, μην εξάπτεστε τόσο, το αναγνωρίζω κι εγώ: ρητορική ναι, γιατί εμείς, χάρη στο Θεό, είμαστε άνθρωποι κι όχι μπεκατσόπουλα.
Το μπεκατσόπουλο, χωρίς να φοβάται πως κάνει ρητορική, θα μπορούσε να κάνει τον παραλληλισμό και να ζητήσει από τους ανθρώπους να μην πηγαίνουν στο κυνήγι, τουλάχιστο για την ευχαρίστησή τους, και να μην αποκαλούν άγρια τα ζώα.
Εμείς όχι. Δεν μπορούμε να δεχτούμε τον παραλληλισμό, γιατί από τη μια έχουμε έναν άνθρωπο που σκότωσε ένα ζώο και από την άλλη ένα ζώο που σκότωσε έναν άνθρωπο.
Ό,τι μπορούμε κάνουμε για σένα άτυχο μπεκατσόπουλο, κάνοντάς σου μια παραχώρηση, είναι να πούμε πως ήσουν ένα φτωχό αθώο πουλάκι, αυτό μόνο! Σου αρκεί; Εσύ όμως μην πάρεις αφορμή για να πεις ότι η αγριότητά μας είναι μεγαλύτερη και πάνω απ΄όλα μην πεις πως αφού σε αποκαλέσαμε αθώο πουλάκι κι έπειτα σε σκοτώσαμε, δεν έχουμε το δικαίωμα να αποκαλούμε άγριο το ζώο που από την πείνα του και όχι για την ευχαρίστηση του, σκότωσε έναν άνθρωπο. Αλλά πότε, ρωτάς, ένας άνθρωπος καταντάει χειρότερα κι από ένα ζώο;
Μάλιστα, πρέπει να προσέξουμε, αληθινά, τις συνέπειες της λογικής. Πολλές φορές γλιστράει και δεν ξέρεις πού μπορεί να φτάσει.
Πηγή: Η γυναίκα και η τίγρη/ Μετάφραση: ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΑΜΠΙΔΩΝΗΣ/Εκδόσεις Αστάρτη