Scroll Top

Αφροδίτη Λυμπέρη | Ποιήματα

Ωρίμανση 

Ήρθε.
Έκανε ένα τσιγάρο
σχεδόν αφορολόγητο για κείνον
ξεφύλλισε ένα άλμπουμ
που ήμασταν παιδιά
μίλησε για την δουλειά του
τον σκύλο του
τις γκόμενες που
δεν αρκούνται στα πολλά
θέλουν κι εκείνα τα λίγα
ρώτησε πώς λέμε
εδώ στην Ελλάδα
την ανεργία
κέρασε μια μπύρα
και φεύγει.
Και να σκεφτείς
πως κάποτε
ονειρευόμασταν μαζί
σε αυτόν
τον κόσμο.

Συστάσεις

Είμαι πολύ καλή.
Θα το δεις.
Καθαρίζω
με μια κίνηση
την μάσκαρα
όταν κλαίω.
Ούτε που
θα το καταλάβεις.
Πνίγω το ζώο
μέσα μου
πριν προλάβει
να ορμήξει.
Κι εσύ
που
κάποτε
αγάπησες
την ουρά μου
και τα δυο
καστανά μου
μάτια
δεν θα τα δεις
ποτέ
πιο σκούρα.
Πιο έτοιμα
να δαγκώσουν
ξανά
το
μέσα μου.

Καθαρεύοντα λεχθέντα

Μεταξύ
εμού
κι εσού
ένα ανεκπλήρωτο
αίσθημα
βιωθέντος
έρωτος,
απόντος
του ιδίου
του αντικειμένου,
παρόντος
του ελλείμματος
αυτού καθαυτού.

Πάντα τόσο περίπλοκο
ήταν το να με θέλεις;

Ατζέντα 

Μαρία
Τερέζα
σηκώστε
τα φουστάνια σας.
Με το τρία
ανοίξτε
το πόδια σας
να με χωρέσετε
γέρο
σακάτη
μόνο
ποτέ
δεν θα με βρείτε.

Κι εσείς οι υπόλοιπες.

Ζακλίν.
Χρώμα αόρατο.
Γιατί αναμειγνύεσαι
τόσο γλυκά με το χώμα ;

Μαρίνα
θάψε με
εσύ.
Πρώτα
τα χέρια μου
και μέσα τους
τους χυμούς
από το κορμί σου
σαν να θελες
πάνω μου
να βλαστήσεις.

Εκ βαθέων

Όσοι στίχοι γράφονται
να ξέρεις
γράφονται
απ’τα δικά σου χέρια
τα τόσο γεμάτα και λειψά
τα τόσο άγρια και ξένα.
Ποιος θα’θελε να εκτίθεται
με τα ίδια του τα χέρια;

Βιογραφικό Αφροδίτη Λυμπέρη